W dniach 25–26 kwietnia, w otoczeniu malowniczych Lasów Kozłowieckich, uczestnicy warsztatów spędzili czas na uważnym kontakcie z przyrodą, odpoczynku i wspólnym tworzeniu.
W programie znalazły się kąpiel leśna, warsztaty dzikiej kuchni oraz naturalnej aromaterapii. Wspólnie przygotowaliśmy rozgrzewającą zupę z pokrzyw, a także tworzyliśmy olejki zapachowe i sole do kąpieli, czerpiąc z darów lasu i natury .
Lasy Kozłowieckie to duży kompleks leśny (największy w pobliżu Lublina), usytuowany na Wysoczyźnie Lubartowskiej w pobliżu Kozłówki.
Obejmuje obszar podłużnego pasa, ograniczonego od zachodu stawami w Samoklęskach, a od wschodu bagnami u ujścia Bystrzycy do Wieprza. Przez ich teren przepływają rzeki Minina, Krzywa Rzeka, Ciemięga. Większa część kompleksu (od Samoklęsk po Niemce) wchodzi w skład Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego; na terenie tym znajduje się też rezerwat Kozie Góry.
Obszar Lasów Kozłowieckich jest cenny przyrodniczo, gdyż posiada zróżnicowany drzewostan z fragmentami o składzie zbliżonym do naturalnego. Obfituje on w łąki, polany, bagna, torfowiska, stawy, a także kilka niewielkich osad rolniczych. We florze jest wiele gatunków zagrożonych: dąb bezszypułkowy (chroniony w rezerwacie Kozie Góry) czy wawrzynek wilczełyko. Lasy Kozłowieckie mają dobre warunki dla ptaków, toteż gnieżdżą się tu myszołów, bielik, puszczyk. Występują też ssaki: jelenie, sarny, dziki i daniele (sprowadzone w 1962). Są one także jednym z czterech naturalnych siedlisk żółwi w Polsce (żółw błotny, żyjący na bagnach). Ich teren można częściowo zwiedzać pieszo lub rowerem i w ograniczonym zakresie samochodem; są popularnym celem dla turystów.
Sfinansowano ze środków
Narodowego Instytutu Wolności Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego
– Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego
w ramach Rządowego Programu
Wspierania Rozwoju Uniwersytetów Ludowych na lata 2020-2030