MARZEC 2010

27 marca odbyło się spotkanie młodych słuchaczy Akademii „Złota 9” z Dariuszem Kowalskim. Aktor, znany szerszej publiczności głównie jako odtwórca roli Janusza Tracza w serialu „Plebania”, na stałe zaś będący na etacie w łódzkim teatrze, przybył do klasztoru o. dominikanów punktualnie o godzinie 11.00. Po krótkim przedstawieniu, nastąpiło wystąpienie samego gościa.

Artysta opowiedział nam o swoich trudnych początkach w zawodzie, problemach z dostaniem się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, którą finalnie ukończył w 1990 roku. Mówił o pokusach sławy, ciężkich doświadczeniach z popularnością, jednak przedstawiał również jasne strony zawodu. Opisał, jak ciężko aktorowi zerwać ze stereotypem granego przez lata czarnego charakteru. W trakcie tej wypowiedzi, mieliśmy również okazję dowiedzieć się, iż owy aktor jest wierzącym, praktykującym katolikiem i usłyszeć o zasadach, jakimi kieruje się w życiu – norm tych jest dokładnie 10, a zapisane są w mojżeszowym Dekalogu. Po wypowiedzi przyszedł czas na pytania, których nie zabrakło. Przez blisko godzinę artysta odpowiadał na kwestie dotyczące kreowania się w dzisiejszym świecie mediów, wyrażania własnych przekonań (które, w przypadku Kowalskiego, są uznawane dziś za „przestarzałe” i często odrzucane), roli aktora w społeczeństwie. Jedno z ważniejszych pytań, jakie padło, dotyczyło kwestii grania ról, z którymi moralnie bądź artystycznie artysta nie utożsamia się. Kowalski odpowiedział, że czasami trzeba iść na kompromisy, jednak nigdy nie jest tak, że danej roli nie można odrzucić, jeśli wybitnie się ona nie podoba bądź nie zgadza z normami przyjętymi przez wykonawcę. Prawdziwy Kowalski jest więc zupełnym przeciwieństwem postaci Tracza, co było dla nas niewątpliwym zaskoczeniem.

Po dyskusji przyszedł czas na zapowiedzianą drogę krzyżową dla słuchaczy Akademii, jak i również dla zaproszonego gościa. Wybraliśmy się więc grupą do kościoła o. dominikanów, gdzie o. Ludwik Wiśniewski odprawił specjalnie dla nas to misterium. Mimo, iż skupienie się nie było łatwe dzięki przewijającym się przez kościół ludziom, zgodnie uważamy, że Ojciec w bardzo prosty i konkretny sposób ukazał nam drogę krzyżową jako ścieżkę naszego życia i opowiedział o problemach, z których zawsze jest wyjście, wystarczy tylko chcieć się podnieść i ruszyć dalej.

Potem znów wróciliśmy do sali klasztornej. Przy „dzieleniu jajkiem” składaliśmy sobie życzenia na nadchodzące święta Wielkanocy oraz spożywaliśmy przygotowany wcześniej poczęstunek.